امام صادق (ع) فرمود:

«من صام ثلاثه ایام من شعبان وجبت له الجنه و کان رسول الله‏صلی الله علیه و آله شفیعه یوم القیامه‏» هر که سه روز از ماه‏شعبان را روزه بدارد، بهشت‏برای او واجب گردد و رسول خدا درروز قیامت‏شفیعش خواهد بود.

در ماه شعبان امام زین العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع‏می‏کرد و می‏فرمود: «معاشر اصحابی اتدرون ای شهر هذا؟ هذا شهرشعبان و کان رسول الله(ص) یقول: شعبان شهری. الا فصوموا فیه‏محبه لنبیکم و تقربا الی ربکم، فوالذی نفس علی بن الحسین‏بیده، سمعت ابی الحسین یقول: سمعت امیرالمومنین(ع) یقول: من‏صام شعبان محبه لنبی الله و تقربا الی الله عزوجل، احبه الله‏عزوجل و قربه من کرامته یوم القیامه و اوجب له الجنه‏».

یاران من! می‏دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است که‏رسول خدا(ص) می‏فرمود: شعبان ماه من است، پس در آن روزه بگیریدبه خاطر محبت و دوستی پیامبرتان و برای تقرب به پروردگارتان،به همان خدایی که جان علی بن الحسین در دست اوست از پدرم حسین‏بن علی(ع) شنیدم که امیرالمومنین علیه‏السلام می‏فرمود: هر که به‏خاطر محبت پیامبر و برای تقرب به خدای عزوجل ماه شعبان راروزه بدارد، خداوند او را دوست‏خواهد داشت و به کرامتش در روزرستاخیز نزدیک خواهد کرد و بهشت را بر او واجب خواهد گردانید.

 رسول خدا(ص) در روایت مفصلی درباره این دو ماه می‏فرماید:

«شعبان شهری و رمضان شهر الله عزوجل فمن صام شهری کنت له‏شفیعا یوم القیامه و من صام شهر الله عزوجل آنس الله وحشته فی‏قبره و صل وحدته و خرج من قبره مبیضا وجهه آخذا الکتاب بیمینه‏و الخلد بیساره حتی یقف بین یدی ربه عزوجل فیقول: عبدی فیقول‏لبیک سیدی. فیقول عزوجل: صمت لی؟ فیقول: نعم یا سیدی فیقول‏تبارک و تعالی: خذوا بید عبدی حتی تاتوا به نبیی فاوتی به‏فاقول صمت‏شهری فیقول نعم فاقول له: انا اشفع لک الیوم قال‏فیقول الله عزوجل اما حقوقی فترکتها لعبدی و اما حقوق خلقی‏فمن عفا عنه فعلی عوضه حتی یرضی. قال النبی فآخذ بیده حتی‏انتهی به الی الصراط فاجده زحفا زلقا لایثبت علیه اقدام‏الخاطئین، فآخذ بیده فیقول لی صاحب الصراط: من هذا یا رسول‏الله؟ فاقول هذا فلان باسمه من امتی، کان قد صام فی الدنیاشهری ابتغاء شفاعتی و صام شهر ربه ابتغاء وعده، فیجوز الصراطبعفو الله عزوجل حتی ینتهی الی باب الجنه فاستفتح له فیقول‏رضوان ذلک الیوم امرنا ان نفتح الیوم لامتک.

 قال ثم قال امیرالمومنین(ع):

صوموا شهر رسول الله(ص) یکون لکم شفیعا و صوموا شهر الله‏تشربوا من الرحیق المختوم و من وصلها بشهر رمضان کتب له صوم‏شهرین متتابعین‏».

شعبان ماه من است و رمضان ماه خدای عزوجل. پس هر که ماه مراروزه بدارد، در روز قیامت‏شفیعش خواهم بود و هر که ماه خدا راروزه بدارد خداوند در قبرش وحشتش را از بین می‏برد و او رامانوس می‏سازد و تنهائیش را می‏زداید و هرگاه از قبرش خارج شودبا روی سفید و در حالی باشد که در دست راستش کتابش را گرفته وجاودانگی را در دست چپش و می‏آید تا در برابر خدای عزوجل قرارگیرد پس خداوند به او می‏فرماید: بنده‏ام! پاسخ می‏دهد: لبیک یامولای من! خداوند می‏فرماید: به خاطر من روزه گرفتی؟

عرض می‏کند: آری مولای من، پس خداوند تبارک و تعالی می‏فرماید::

(ای فرشتگانم) دست‏بنده‏ام را بگیرید و او را نزد پیامبرم‏بیاورید. پس او را به حضور رسول خدا می‏رسانند. پس من به اومی‏گویم: ماه مرا روزه گرفتی؟ (شاید مقصود جزئی از ماه شعبان‏باشد نه همه‏اش) می‏گوید: آری! پس من به او می‏گویم: من امروزشفاعتت می‏کنم.

سپس خدای عزوجل می‏فرماید: اما من از حقوق خودم به خاطر بنده‏ام‏گذشتم و اما حقوق دیگر بندگانم که بر گردن او هست، هر که ازاو بگذرد و عفوش کند، من آنقدر تعویضش می‏کنم تا راضی گردد.

رسول خدا(ص) فرمود:

پس من دست او رامی‏گیرم تااینکه او را به صراط می‏رسانم، پس آن راصاف ولغزنده‏می‏یابم که گامهای خطاکاران برآن ثابت نشود و بلغزد،پس من دست او را می‏گیرم، فرشته موکل به صراط می‏گوید: ای رسول‏خدا، این کیست؟ می‏گویم: این فلان است (اسمش را می‏آورم) او درماه من (شعبان) به خاطر دریافت‏شفاعتم، روزه گرفته و ماه خدا(رمضان) را به خاطر وعده الهی روزه گرفته، پس در بهشت را برای‏او می‏گشایم و رضوان (فرشته بهشت) می‏گوید که در آن روز به ماامر می‏شود که در بهشت را بر امتت‏بگشائیم.

سپس امیرالمومنین(ع) فرمود: ماه رسول خدا را روزه بدارید تادر روز رستاخیز شفیعتان باشد و ماه خدا را روزه بگیرید تا ازرحیق مختوم (شراب گوارای بهشتی) بیاشامید و هر که ماه شعبان‏را به ماه رمضان بپیوندد، برای او پاداش دو ماه پی در پی‏نوشته شود.

   به رسم امانت عرض می کنم این مطالب بر گرفته از سایت حوزه است

شعبان» هم، ماه دعا و ذکر و یاد و توجه و عبادت و استغفار است. بنده خاضع هر شبانه روز پنج نوبت، چراغ دل قامت به نورى مى‏افرازد، تا فارغ از حجابها، جلوه ‏هاى آشکار یار را در وسعت آفرینش به تماشا برخیزد و سفر معنویت و عرفان را، ره توشه ‏اى بایسته فراهم آورد. از روشنایى تا روشنایى، پنج نوبت بلور نازک دل در خود مى‏شکند تا در سایه عطوفت بى ‏مرز محبوب، پیوند گیرد و آینه تجلى نور خدا شود.

مناجات شعبانیه، سهمى از این ره توشه دارد که امامان معصوم علیهم السلام بر خواندن آن استمرار داشته ‏اند. خوان رحمت الهى در ماه شعبان گسترده‏ تر است، و «مناجات»، وسیله حضور در کنار این مائده معنوى است. نمازگزاران و متهجدان و نیایشگران، در محرابى مى ‏ایستند که همه عارفان و سالکان و پیامبران و امامان، مقیم و معتکف آن بوده ‏اند. اهل دعا، پیمانه از بحر بیکران رحمت خدا مى ‏کشند و مستانِ سر خوشِ باده ‏هاى سحرگاهى و شبهاى پر ستاره و روشن از تهجد و سجودند.

آنکه به «نماز» مى‏ایستد و به «دعا» مى‏نشیند،ادامه مطلب...