جریان غدیر خم در امت پیامبر نقشی بس حیاتی دارد چرا که دوراه را نبی مکرم در این جریان

معین فرمود ،یکی راه رستگاری و صراط مستقیم و یکی راه تباهی وشیطانی .امام رضا(ع)

میفرماید : مثل غدیرخم مثل سجده ملائکه بر آدم(ع) است هر که پذیرفت رستگار شد و آنکه

نپذیرفت و مخالفت کرد در راه شیطان و تباهی قرار گرفت .

بله دوستان .آیا مگر نه این است که پیامبر بالاترین و برترین مخلوقات خداوند است؟ آیا نه این

است که پیامبر از همه مدبر تر وعاقل تر است ؟مگر نه­ این است که ایشان صلاح امت خویش

را بهتر از دیگران می داند؟ مگر نه این است که او فرستاده خداست؟ مگر نه این است که

 

ایشان از روی هوا و هوس سخن نمی گوید و جز کلام رب سخنی بر زبان جاری نمی سازد ؟

پس چگونه است گروهی که در غدیر خم بودند، پس از جریان رحلت نبی مکرم از توصیه های

ایشان روی گردان شدند ؟ آیا این سخن همان صحابی در غدیرخم نبود که به علی

(ع) عرضکرد «بخٍ بخٍ یا علی» مگر حاضرین در غدیرخم با ایشان بیعت نکردند ؟ مگر پیامبر خدا شاهد این

بیعت نبود ؟ حال عزیزانی که  بر سر ولایت علی(ع) چانه زنی می کنند و مدام به دنبال این

هستند که کلمه مولی را توجیه کنند ،آیا فردای قیامت هم می توانند در مقابل پیامبر چنین

کنند .آیا در مقابل شهادت نبی مکرم چگونه خواهند بود؟

آیا خطبه پیامبر رحمت در غدیر را  که اسناد فراوان به دست ما رسیده نخوانده­اند؟ سفارش

رسول رحمت بر پذیرش ولایت و سرسپردگی بر اوامر علی(ع) وفرزندان پاکش نبود ؟ آیا همو

نبود که در اجرای فرمان خدای مهربان (  که به رسولش فرمود :« یا ایها الرسول بلغ ما انزل

الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم

الکافرین»ای پیامبر، آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، اگر چنین نکنی امر

رسالت او را اداء نکرده­ای، خدا تورا از مردم حفظ می کند، که خدا مردم کافر را هدایت نمی

کند.)در خطبه غدیر به مردم حجت را تمام کرد .نه مردم حاضر در جلسه بلکه فرمود به تمام بشریت

 

چه آنان که حاضرند و چه آنانکه غایب اند . حساسیت جریان غدیر را خداوند تعیین فرمود .چرا

 

که فرمود اگر چنین نکنی  امر رسالت ناقص میماند.

 

گروهی براین باور اند که (آنگاه که نبی رحمت دست مبارک علی(ع) را بالا برد و به همگان

 

نشان داد و برای اینکه بعدها کسی قضیه را برعکس  نقل نکند ، فرمود و تأکید کرد که «این

 

علی فرزند ابوطالب» جانشین من است و  هرکه من مولای اویم   این علی مولای اوست.)

 

مراد نبی ازمولا آن بود که او دوست من است و شما نیز او را دوست بدارید .

 

 حال به نظر شما نباید در سلامت عقل آنان شک کرد و یا آیا نباید در حسن نیت آنان تردید

 

کرد . یعنی می توان چنین گفت که با آنکه پیامبر در آن خطبه فرمود حرف مرا عوض نکنید آنان

 

کلام ایشان را به نفع هوا و هوس وخواسته های خویش تغییر دادند.

 

مگر علی (ع) نزدیکترین فرد به پیامبر نبود،مگر مردم ندیده بودند که اولین مسلمان علی (ع)بود

 

، مگر ندیده بودند که او بود در نماز زکات داد ، مگر جریان خیبر را نمی دانستند ،مگر جریان انذار

 

عشیره به گوششان نخورده بود ، مگر علی(ع) نبود که در جلسات خصوصی و خلوت های

 

پیامبر(ص) حضور داشت ، مگر علی(ع) و خانواده پاکش به همراه پیامبر(ص) آل عبا بنودند، مگر

 

ماجرای لیلة المبیت را فراموش کرده بودند ، مگر آیه « ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء

 

مرضات الله  و الله رءوف بالعباد» در وصف علی نیامد، مگر شجاعت علی(ع) را در صحنه نبر

 

خندق را ندیده بودند ، مگر دو خلیفه نخست حدیث خاصف النعل را از زبان پیامبر(ص) نشنیدند،

 

مگر در جریان موءاخات برادر علی (ع)نبی مکرم(ص) خدا نبود و پیامبر(ص) حدیث منزلت را جز

 

برای علی (ع)برای شخص دیگری فرموده بود .و صدها ویژگی دیگر.

 

همه اینها ویژگیهایی هستند که برای همه آن جمعیتی که در جلسه غدیر بودند مثل آفتاب

 

روشن بود و این را هم خدا و هم پیامبر خدا می­دانستند که مردم می­دانند ، بااین حال آیا

 

سزاوار بود که خدا در میان راه در آن هوای گرم این طور به پیامبر فرمان دهد که به مردم بگو

 

علی را دوست داشته باشند .واگر نگویی که علی را دوست داشته باشند رسالتت کامل

 

نخواهد شد. واقعاً اگر چنین باشد که در شآن خدا و رسولش نبود چنین کنند . پس مطمئناً

 

هدف دیگری ،مقصود خدا بود . اینکه بدون آن رسالت رسول ناقص می­ماند صرف دوستی بدون

 

پذیرش ولایت علی (ع) نیست . محبت و دوستی اهل بیت زمانی ارزش دارد که همراه با

 

شناخت و قبول ولایت و فرمانبرداری از آنان باشد .پس اینکه خدای تبارک امر میکند به رسولش

 

که «بلغ» برسان و بگو ، می خواسته آینده مسلمین و حتی موحدین را تا روز قیامت تعیین

 

کند . می خواسته راه مستقیم را از راه تباهی و شیطانی سوا کند و این هم از مهربانی

 

خداست نسبت به بندگانش . حال ای دوستان ما چه بنده ناشکر و ناسپاسی هستیم که قدر

 

این همه نعمت را نمی دانیم و به راحتی آنچه که خداو رسولش  برآن تأکید ورزیدند را کنار زده

 

و به چیزی غیر از آن که رضای خدا ورسولش در آن نیست چنگ زده­ایم .

 

عزیزانی که ولایت علی  و فرزندان پاکش (علیهم السلام) را به عنوان جانشین بلا فصل نبی

 

مکرم اسلام و حجت خدا در زمین نمی پذیرند ، بدانند فردای قیامت همه انسان ها پشت سر

 

پیشوای خود می ایستند و با او محشور می شوند . آیا کسی هست که محشور شدن با علی

 

را به حشر با دیگران ترجیح بدهد .